Mnogi od nas imaju pse koje smatramo dragim članovima naše porodice. U stvari, vlasništvo nad kućnim ljubimcima se povećalo poslednjih godina i nastavlja da raste - sve više ljudi drži kućne ljubimce.
Za pse se često kaže da popravljaju raspoloženje – oni su čovjekovi pratioci koji pokazuju bezuslovnu ljubav, odani su i privrženi i pružaju prilike za vježbanje i igru. Medicina takođe prihvata ideju da vrijeme provedeno sa psom može smanjiti stres i poboljšati čovjekovo raspoloženje. Nema sumnje da je to razlog zašto su psi angažovani da igraju terapeutske uloge u okruženjima visokog stresa, poput škola, popravnih i zdravstvenih ustanova.
Većina istraživanja koja su nastojala istražiti učinak prisustva životinja na ljude fokusirala se na opšte karakteristike. Drugim riječima, učinci koji su promatrani predstavljali su sveukupne koristi za raspoloženje ili emocije koje proizlaze iz opšteg provođenja vremena sa kućnim ljubimcem ili psećim društvom, bez obzira na to šta su ljudi radili tokom tog vremena sa kućnim ljubimcem. Danas, međutim, postoji jedno novo i interesantno istraživanje koje razgraničava različite vrste aktivnosti koje ljudi obavljaju sa psima, kako bi se vidjelo jesu li određene vrste provedenog vremena bolje ili imaju drugačije efekte od drugih. U nedavnoj studiji koju su sproveli Yu, Woo, Han i Park i objavljeno u PLOS ONE, kategorizirano je osam različitih tipova interakcija, a 30 odraslih sudionika prosječne starosti od oko 28 godina izvodilo je te aktivnosti sa dobro dresiranim psom. Osam vrsta aktivnosti bilo je upoznavanje psa, igranje sa psom, hranjenje psa, masaža psa, njegovanje psa, fotografisanje psa, grljenje psa i šetnja psa. Učesnici su skenirani putem EEG-a dok su bili uključeni u ove interakcije sa psom tri uzastopne minute, a zatim su zamoljeni da ocijene svoje raspoloženje nakon toga. Utvrđeno je da dok su se učesnici igrali i šetali psa, oscilacije alfa-pojasa u mozgu su pojačale snagu, što ukazuje na opušteno i budno stanje među učesnicima. Kada su sudionici masirali, dotjerivali ili se igrali sa psom, pojačala se snaga oscilacije beta-pojasa, što je više ukazivalo na povećanu koncentraciju, iako bez stresa. To sugeriše da se prilikom igranja sa psom pojačava i opuštenost i koncentracija. Procjena raspoloženja pokazala je da su sudionici zabilježili značajno niže razine umora, depresije i stresa nakon svih različitih vrsta interakcija sa psom.
S obzirom da ne samo popularna kultura prihvata vrijeme sa psima kao potencijalno važnu ulogu u borbi protiv sve većeg stresa, anksioznosti i depresije, već i medicinska, psihijatrijska i gerontološka polja uzimaju pse ozbiljno za njihovu potencijalnu ulogu u poboljšanju čovječjeg blagostanja. Imperativ je da naučimo više o tome kakve emocionalne i kognitivne efekte psi mogu imati i zašto.
Ovo istraživanje pomaže da se započne razgovor o tome koje vrste aktivnosti bi mogle biti u većoj korelaciji s tipovima moždanih efekata, a potencijalno bi moglo pomoći u biranju različitih vrsta intervencija za ljude koji pate od različitih vrsta psihičkih problema. Važno je napomenuti, naravno, da je ova studija bila relativno mala. Takođe, ljudi koji dobrovoljno učestvuju u studiji koja uključuje provođenje vremena sa psima mogu predstavljati nešto kao iskrivljen uzorak, jer bi oni sami – ako češće traže vrijeme sa psima ili s više entuzijazma od prosječne osobe – mogli biti skloni primanju više koristi od vremena sa psima, što bi moglo biti potencijalno zbunjujuće. Možda bi daljnja istraživanja mogla razjasniti da li ovi efekti još uvijek postoje u opštoj i raznolikijoj populaciji, uključujući ljude sa različitim nivoima iskustva sa životinjama i različitim nivoima simpatije prema psima. Ipak, ova studija daje pozitivan znak da se rašireno vjerovanje o potencijalnim pozitivnim psihološkim efektima naših psećih pratilaca zaista može potkrijepiti podacima i dokazima
REFERENCE: 1. Onyoo Yoo, YuTong Wu, Jin Soo Han, Sin-Ae Park. Psychophysiological and emotional effects of human–Dog interactions by activity type: An electroencephalogram study. PLOS ONE, 2024; 19 (3): e0298384 DOI: 10.1371/journal.pone.0298384
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
|